Η ελληνική γλώσσα στον αγγλικό λόγο του Ξ. Ζολώτα

Ο Ξενοφών Ζολώτας ήταν διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Το 1959 εμφανίστηκε σε συνέδριο της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και εκφώνησε δύο ομιλίες στα αγγλικά χρησιμοποιώντας σχεδόν μόνο ελληνικές λέξεις. Σκοπός του ήταν να τονίσει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και να καταδείξει το γεγονός ότι αμέτρητες ελληνικές λέξεις βρίσκονται στην ετυμολογική ρίζα της αγγλικής γλώσσας.

Η ελληνική γλώσσα παραμένει μια γλώσσα που εμπλουτίζει σημαντικά τον διεθνή επιστημονικό λόγο- περισσότερο από κάθε άλλη. Είναι η γλώσσα που ανέπτυξε, διαμόρφωσε και εξέφρασε την αρχή των περισσότερων επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών σκέψεων και της λογοτεχνίας στις περισσότερες από τις σύγχρονες γλώσσες του δυτικού κόσμου.

Χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κατανόηση τόσο της ελληνικής, όσο και της αγγλικλης γλώσσας για να μπορέσει κανείς να γράψει και να εκφωνήσει όχι έναν αλλά δύο τέτοιους λόγους.

Η αγγλοελληνική ομιλία του Ζολώτα που εκφωνήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1959 έχει ως εξής:

Kyrie,

It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.

Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.