Χριστούγεννα 1914: Η ημέρα που το ποδόσφαιρο ένωσε τους εχθρούς

 Η μπάλα δεν ενώνει μόνο άσπονδους φίλους αλλά και εχθρούς, ακόμη και στα χαρακώματα. Όπως τα Χριστούγεννα του 1914, όταν το ποδόσφαιρο έγινε «όπλο», όχι για να διχάσει περισσότερο αλλά για να ενώσει. Ήταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως μία από τις ελάχιστες λαμπρές στιγμές ανθρωπιάς, σε έναν πόλεμο που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 38 εκατομμύρια ψυχές...

Ο κόσμος βρισκόταν ήδη στον πέμπτο μήνα πολέμου. Παραμονή Χριστουγέννων, τα όπλα για λίγο σίγησαν. Ο μόνος ήχος που διαπερνούσε τη νυχτερινή ησυχία ήταν οι φωνές Γερμανών και Βρετανών στρατιωτών που τραγουδούσαν κάλαντα και αντάλλασσαν ευχές μεταξύ τους.

Με το πρώτο φως της 25ης Δεκεμβρίου, μερικοί Γερμανοί στρατιώτες ξεπρόβαλλαν από τα χαρακώματα, πλησίασαν τις συμμαχικές γραμμές στη νεκρή ζώνη και ευχήθηκαν «καλά Χριστούγεννα» στη γλώσσα των εχθρών τους. Αρχικά, οι στρατιώτες φοβήθηκαν πως επρόκειτο για παγίδα. Όμως, βλέποντας άοπλους τους Γερμανούς στρατιώτες, η καχυποψία υποχώρησε. Οι στρατιώτες άρχισαν να ξετρυπώνουν από τις τάφρους, δίνοντας τα χέρια στους «εχθρούς», ανταλλάσσοντας ευχές και τσιγάρα...

Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες παράτησαν τα χαρακώματα, γιορτάζοντας τα Χριστούγεννα με μία αυθόρμητη κατάπαυση του πυρός κι έναν ποδοσφαιρικό αγώνα - Πηγή: Wikimedia

Κάποιοι αξιοποίησαν την ολιγόωρη κατάπαυση για να ανακτήσουν τα νεκρά σώματα των συστρατιωτών που είχαν πέσει μεταξύ των δύο μετώπων...
Άλλοι, με μία μπάλα από άχυρο και αυτοσχέδια τέρματα από ξύλα και χλαίνες, έπαιξαν έναν αγώνα που έμεινε στην ιστορία ως μία αυθόρμητη ανταρσία στην κτηνωδία του πολέμου, έναν θρίαμβο της ανθρωπιάς κόντρα στην αποκτήνωση.

Ένα μετέπειτα πρωτοσέλιδο της Daily Mail με το ιστορικό "καρέ" των Γερμανών και Βρετανών στρατιωτών που ποζάρουν μαζί, εκείνη την ημέρα των Χριστουγέννων του 1914

112 χρόνια μετά, Γερμανοί και Βρετανοί στρατιώτες τιμούν την ιστορία, παίζοντας ξανά τον ίδιο αγώνα, υπό διαφορετικές συνθήκες και τοποθεσία, αυτή τη φορά στο αρχηγείο της Διεθνούς Δύναμης Αρωγής για την Ασφάλεια (ISAF) στην Καμπούλ.

Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν τιμούν το παρελθόν, επαναλαμβάνοντας τον ιστορικό αγώνα που ένωσε τις δύο πλευρές τα Χριστούγεννα του 1914 - REUTERS/Omar Sobhani

Κατερίνα Αγριμανάκη - CNN Greece

Ο ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ!

 

Ένα μικρό τμήμα, του μεγαλύτερου ποταμού (σε όγκο νερού) του πλανήτη μας, από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό!

Ο ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ!

Το 1/5 τού συνόλου του γλυκού νερού που ρέει στην επιφάνεια της γης, μεταφέρεται από τον Αμαζόνιο!

Mέση παροχή: 219.000 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο!

Πηγή: Alexander Gerst Wikipedia

1,4 χιλ.

Γνωρίζατε τους " ματωμένους καταρράκτες " της Ανταρκτικής;

 

Γνωρίζατε τους " ματωμένους καταρράκτες " της Ανταρκτικής;

Κι όμως πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φυσικό φαινόμενο που δεν συναντάται πουθενά αλλού στον πλανήτη. Ένας καταρράκτης στην παγωμένη κοιλάδα McMurdo Dry Valley στην Ανταρκτική, κυλάει αργά και σταθερά από τον παγετώνα Taylor Glacier στη λίμνη Bonney. Το όνομα του προέρχεται από το κόκκινο νερό που ρέει από τον παγετώνα και το οποίο μοιάζει σαν να είναι ένα ποτάμι "αίματος".

Ωστόσο η αιτία αυτής της κοκκινωπης απόχρωσης του νερού οφείλεται στην υψηλή συγκέντρωση οξειδίων του σιδήρου μίας υπογενους λίμνης που αναβλύζει από το υπέδαφος, στην οποία η περιεκτικότητα σε αλάτι είναι τρεις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το θαλασσινό νερό, καθιστώντας το νερό της συγκεκριμένης λίμνης εξαιρετικά αλμυρό για να μπορεί να παγώσει ακόμα και αν οι θερμοκρασίες που επικρατούν είναι στους -10°C

Mαλιστα το συγκεκριμένο νερό της υπογενους λίμνης έχει απομονωθεί εδώ και τουλάχιστον 100 εκατομμύρια χρόνια, φιλοξενώντας μοναδικούς μικροοργανισμούς που έχουν καταφέρει να επιβιώνουν χωρίς φως ή οξυγόνο, προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες στους επιστήμονες για τη διατήρηση της ζωής ακόμα και σε ακραία περιβάλλοντα.

Παρά λοιπόν τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην Ανταρκτική, η αλατότητα του νερού που είναι 3 φορές υψηλότερη από αυτή των ωκεανών, επιτρέπει στο νερό να συνεχίζει να ρέει μέσα από τον παγετώνα, δημιουργώντας ένα μοναδικό φαινόμενο που δε θα συναντήσετε πουθενά αλλού στον κόσμο.

National Geographic

Μετάφραση Φραγκούλη Μαρία - weather phenomena

Όλες οι αντιδράσεις:

9,1 χιλ.9,1 χιλ.

Το τούνελ της Μάγχης

Οι εργασίες για την διάνοιξη του τούνελ της Μάγχης διήρκεσαν 7 χρόνια και δούλεψαν γι' αυτό 4000 εργαζόμενοι. Διέρχεται 55 μέτρα κάτω από τον πυθμένα των στενών της Μάγχης.

Όλες

Τι μήκος άραγε έχουν τα αγγεία μας;

 

Το συνολικό μήκος των αγγείων μας φτάνει για να κυκλώσει παραπάνω από δύο φορές τη Γη! Μέχρι να φτάσουμε την ενηλικίωση, οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας κάτι παραπάνω από 90.000 χλμ αιμοφόρων αγγείων! Αν αναλογιστούμε ότι η διάμετρος της Γ

Ζωγραφική το 44.000 π.Χ.

Το 2019, οι επιστήμονες ανακάλυψαν το παλαιότερο γνωστό έργο τέχνης στον κόσμο σε ένα νησί της Ινδονησίας που ονομάζεται Sulawesi. Πρόκειται για μια τοιχογραφία σπηλαίου που απεικονίζει 3 άγρια γουρούνια και υπολογίζεται πως δημιουργήθηκε πριν από 44.000 χρόνια.

Η ελληνική γλώσσα στον αγγλικό λόγο του Ξ. Ζολώτα

Ο Ξενοφών Ζολώτας ήταν διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Το 1959 εμφανίστηκε σε συνέδριο της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και εκφώνησε δύο ομιλίες στα αγγλικά χρησιμοποιώντας σχεδόν μόνο ελληνικές λέξεις. Σκοπός του ήταν να τονίσει τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και να καταδείξει το γεγονός ότι αμέτρητες ελληνικές λέξεις βρίσκονται στην ετυμολογική ρίζα της αγγλικής γλώσσας.

Η ελληνική γλώσσα παραμένει μια γλώσσα που εμπλουτίζει σημαντικά τον διεθνή επιστημονικό λόγο- περισσότερο από κάθε άλλη. Είναι η γλώσσα που ανέπτυξε, διαμόρφωσε και εξέφρασε την αρχή των περισσότερων επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών σκέψεων και της λογοτεχνίας στις περισσότερες από τις σύγχρονες γλώσσες του δυτικού κόσμου.

Χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κατανόηση τόσο της ελληνικής, όσο και της αγγλικλης γλώσσας για να μπορέσει κανείς να γράψει και να εκφωνήσει όχι έναν αλλά δύο τέτοιους λόγους.

Η αγγλοελληνική ομιλία του Ζολώτα που εκφωνήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1959 έχει ως εξής:

Kyrie,

It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.

Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.